қамаушалан

ет. жерг. Қоршалу, қамалу. Қалың жабудың астында ақ теркөк тер боп қ а м а у ш а л а н ы п қалған жылқылар тұнып, тұтасып тұрған көк ніл ауаның қойнына күмп-күмп қойып кетіп, жалаңаш сауырларын жел қытықтап, шапқан сайын рахатқа батып, үдей түсті (Ә.Кекілбаев, Дала., 148).